Goodbye, Sir Neil Armstrong

Pagbukas ko ng facebook, isang masamang balita ang tumambad sa akin. Isa sa mga tinitingala kong tao sa mundo ay pumanaw na.
Sa edad na 82, wala na si Neil Armstrong.
Hindi, hindi siya bumalik sa moon para maging Last Man on the Moon.

Ma-recall ko lang yung hindi malilimutang statement niya noong July 20, 1969 nang dumating na ang Apollo 11 sa surface ng moon kung saan si Manong Neil Armstrong nga ang First Man who sat foot on the moon.
Sabi niya, "that one small step of the man, one giant leap for mankind".
Inspiring. I'm so proud of that achievement. Kahit hindi pa nga ako ipinanganak sa mga panahong iyon. At malamang wala pa sa mga plano ng mga magulang ko ang ipanganak ako. Hindi naman talaga ako kasama sa mga plano.

Balik kay kuya Neil.

Totoo, sobrang proud ako. Hamakin mo, sa buong universe, Man was the first to land foot at the Earth's moon. Naunahan pa natin si Marvin the Martian. Sobrang achievement talaga. Promise.

With due respect, with so much integrity and pride, I salute Sir Neil Armstrong for making history worth of looking back.

But, a big but (Hindi na ito tungkol kay manong Neil, medyo lang), di ko lang mapigilan ang magreact. Sa facebook, mas marami pang like ang report tungkol sa pagkamatay ni N.A. kaysa doon sa usapin ng mga lokal na balita. Nakakadismaya. Mas pinagtutuunan pa ng karamihan ng mga Noypi ang mga nangyayari sa ibang bansa kaysa sa mga nangyayari sa paligid niya.

Isipin mo na lang, noong pagkamatay ni Steve Jobs, isa sa mga dakilang founder ng Apple corp., halos buong mundo ay nagdalamhati, kabilang na ang iba sa atin. Na kung tutuusin, dapat matagal na tayong nagdadalamhati dahil halos araw-araw may namamatay sa gutom dito sa Pilipinas.

Masakit tanggapin pero ito ang totoo: NAKIKISAWSAW TAYO SA MUNDO PARA LANG MASABING ANDOON TAYO.

NAKIKILUKSA SA DRAMA NG IBA KUNWARI NALUHA PA. (credits to Greyhoundz.Koro. Available in all leading music stores and planets).

To Sir Neil Armstrong, thank you. Bon Voyage.